تاریخچه کاندوم
قدیمی‌ترین اشاره به کاندوم مربوط هزار سال قبل از میلاد مسیح است و اشاره به کاغذهایی ابریشمی دارند که روغن اندود شده‌اند. در تصاویر به جا مانده از تمدن مصری‌ها هم نوعی از حفاظ در نوک آلت مردان مشاهده شده است. نقاشی‌های روی غارها نیز با حدس و گمان به استفاده از کاندوم اشاره دارد. تاریخچه کاندوم در اروپا از قرن شانزدهم میلادی آغاز می‌شود. در سال 1540 که بیماری آمیزشی سفلیس همه گیر شده بود، پزشکی ایتالیایی به نام گابریل فالوپیو، کاشف لوله‌های رحم یا لوله‌های فالوپ، درباره سفلیس نوشت و استفاده از کیسه چندلایه پارچه‌ای خیسانده شده در محلولی از نمک یا گیاهان دارویی را برای مردان علاقه‌مند به آمیزش جنسی توصیه کرد. بعدها در دوره رنسانس ساخت کاندوم از روده و مثانه حیوانات متداول شد اما این کاندوم‌ها گران بودند و دسترسی به آن‌ها مشکل بود و در نتیجه اغلب هر کاندوم چندین بار استفاده می‌شد. هنگامی که چارلز گودیر در سال 1844 فرایند ولکانیزاسیون لاستیک یا افزودن گوگرد و سایر مواد شیمیایی به لاستیک را ابداع کرد و اعلام کرد که این فرایند آن را انعطاف پذیرتر می‌کند، ناخواسته باعث آغاز عصر کاملاً جدیدی در پیش گیری از بارداری با ساخت کاندوم‌های لاستیکی شد. کاندوم‌های لاستیکی قابلیت کش‌آمدن داشتند و مانند کاندوم‌های روده گوسفند به سادگی پاره نمی‌شدند. با این حال کاندوم‌های لاستیکی هنوز بسیار ضخیم بودند، و مشکل استفاده چندباره به جای خود باقی بود.
اختراع لاتکس در دهه 1920 تحول جدیدی در استفاده از کاندوم را به وجود آورد. کاندوم‌های لاتکس مستحکم‌تر و نازک‌تر از کاندوم‌های لاستیکی بودند و تاریخ انقضای 5 ساله (در مقایسه با سه ماه برای کاندوم لاستیکی) داشتند و مهمتر این که با توجه به ارزان بودن‌شان یک‌بارمصرف بودند. استفاده از کاندوم با به بازار آمدن قرص‌های پیش گیری از بارداری در دهه 1960 کاستی گرفت، اما در دهه 1980 با ظهور بیماری ایدز دوباره فروش کاندوم بالا رفت.
باتوجه به این که لاتکس باید به صورت تازه استفاده شود بیشتر کارخانه‌های آن در مالزی، تایلند و یا دیگر کشورهای استوایی که دارای دسترسی مستقیم به لاتکس هستند تأسیس می‌گردند.
